Medyczne rurki poliimidowe (rurki PI) to wysokowydajny materiał o szerokich perspektywach zastosowań w medycynie ze względu na swoje unikalne właściwości fizyczne i chemiczne. Charakteryzuje się wysoką wytrzymałością, odpornością na wysoką temperaturę, odpornością na zużycie, odpornością na utlenianie i odpornością na promieniowanie, dzięki czemu nadaje się do szerokiej gamy urządzeń i instrumentów medycznych.
Doskonałe właściwości izolacji elektrycznej rurek PI, możliwości przenoszenia momentu obrotowego, odporność na wysokie temperatury, wyjątkowo gładka powierzchnia i przezroczystość, elastyczność i odporność na załamania, a także doskonałe właściwości pchania i ciągnięcia sprawiają, że są one kluczowym składnikiem produktów zaawansowanych technologicznie.
Główne cechy użytkowe medycznych rurek poliimidowych ( Węże PI ) włączać:
Doskonała odporność na wysoką temperaturę: Rurki poliimidowe mogą pozostać stabilne w ekstremalnie wysokich temperaturach, przy długotrwałych temperaturach roboczych w zakresie od -200 do 300°C, a niektóre materiały mogą zachować wydajność powyżej 400°C.
Dobre właściwości izolacji elektrycznej: Rury PI mają doskonałe właściwości izolacji elektrycznej, ze stałą dielektryczną około 3,4 i wytrzymałością dielektryczną co najmniej 120 kV/mm. Ponadto jego wytrzymałość dielektryczna może osiągnąć 4000 V/.001”, dzięki czemu nadaje się do urządzeń medycznych wymagających wysokiej izolacji.
Wysoka wytrzymałość mechaniczna i wytrzymałość: Rury PI mają wysoką wytrzymałość na rozciąganie (minimum 20 000 PSI) i doskonałą odporność na zmęczenie, dzięki czemu nadają się do wyrobów medycznych, które muszą wytrzymać wysokie ciśnienie i napięcie.
Ultra gładka powierzchnia: Gładka powierzchnia wewnętrzna rurek PI jest mniej podatna na przyleganie, dzięki czemu nadaje się do transportu cieczy i zapobiega zatykaniu.
Biokompatybilność: Rury PI charakteryzują się doskonałą biokompatybilnością i są zgodne z normami ISO 10993 i USP. Wymagania biokompatybilności klasy VI sprawiają, że nadaje się on do wyrobów medycznych mających bezpośredni kontakt z ciałem człowieka.
Odporność chemiczna: Rury PI wykazują doskonałą odporność na korozję w przypadku szerokiej gamy chemikaliów i nadają się do środków dezynfekcyjnych i chemikaliów powszechnie stosowanych w środowisku medycznym.
Niskie tarcie: Niski współczynnik tarcia rurek PI pomaga zmniejszyć opór podczas pracy, poprawiając elastyczność urządzenia i wydajność operacyjną.
Lekki i elastyczny: Rurki PI są lekkie, elastyczne i odporne na załamania, dzięki czemu nadają się do stosowania w urządzeniach medycznych wymagających dużej elastyczności.
Przetwarzalność: Rurki PI można łatwo ciąć, zginać i łączyć, co ułatwia produkcję i instalację wyrobów medycznych.
Odporność na promieniowanie: Rury PI wykazują doskonałą odporność na promieniowanie i nadają się do zastosowań wymagających wysokiej odporności na promieniowanie. Zastosowania medyczne.
Co oznacza biokompatybilność rurek PI? Jak osiąga się biokompatybilność?
Biokompatybilność rurki PI odnosi się do jej zdolności do wywołania odpowiedniej i bezpiecznej reakcji gospodarza w kontakcie z ludzką tkanką lub płynami ustrojowymi. W szczególności oznacza to, że materiał PI nie powoduje niepożądanych reakcji, takich jak toksyczność, podrażnienie, zapalenie, alergia, koagulacja czy hemoliza w zastosowaniach medycznych, a jednocześnie dobrze oddziałuje z układami biologicznymi, co sprzyja jego długotrwałemu stosowaniu w wyrobach medycznych.
Ocena biokompatybilności obejmuje wiele aspektów, w tym badania in vitro i in vivo. Badania in vitro zazwyczaj obejmują badanie cytotoksyczności, badanie zgodności krwi (takie jak właściwości przeciwzakrzepowe i antyhemolityczne) oraz badanie odpowiedzi immunologicznej.
Na przykład badania: Badanie to pokazuje, że PI nie ma działania cytotoksycznego na mysie fibroblasty, ludzkie komórki nabłonka barwnikowego siatkówki i komórki śródbłonka mikronaczyniowego mózgu ludzkiego. Ponadto materiały PI wykazują doskonałą kompatybilność z krwią, co oznacza, że nie powodują hemolizy ani koagulacji.
Eksperymenty in vivo dodatkowo potwierdzają reakcje biologiczne materiałów PI w środowiskach żywych. Na przykład niektóre komercyjne materiały PI przeszły badania in vivo w celu potwierdzenia ich zgodności z organizmami żywymi. Badania te zazwyczaj obejmują badanie ostrej toksyczności ogólnoustrojowej, podrażnienia, pirogenności, uczulenia, odpowiedzi układu odpornościowego i długoterminowej implantacji.
Biokompatybilność zależy nie tylko od właściwości chemicznych samego materiału, ale także od wielu czynników, w tym jego właściwości fizycznych, technik przetwarzania, obróbki powierzchni i produktów degradacji w organizmie. Uderzenie.
Na przykład uproszczony proces syntezy i wytwarzania materiałów poli(Iotaly Polymer) zmniejsza liczbę źródeł wymywanych, poprawiając w ten sposób ich biokompatybilność. Ponadto ich odporność chemiczna i tolerancja na rutynową sterylizację zapewniają ich szerokie zastosowanie w medycynie.
Oceny biokompatybilności zazwyczaj są zgodne z wymaganiami Międzynarodowej Organizacji Normalizacyjnej (ISO) 10993 i normy krajowej GB/T 16886. Normy te obejmują cały cykl życia materiału, od projektu do zatwierdzenia na rynku, i kładą nacisk na interakcję między materiałem a strukturą biologiczną.
Oceniając biokompatybilność, należy wziąć pod uwagę takie czynniki, jak kształt materiału, rozmiar, chropowatość powierzchni, pozostałości toksycznych substancji niskocząsteczkowych, zanieczyszczenie technologiczne i produkty degradacji in vivo.
